Pamiątkowa księga

Siedziałem w kuchni z nadzieją, że ktoś przyjdzie i da mi coś smacznego do jedzenia. Nie pomyliłem się, zgodnie z kocim prawem obserwacji lodówki, które stanowi. "Jeśli kot wystarczająco długo obserwuje lodówkę, w końcu pojawi się jakiś ktoś, który wyciągnie coś dobrego do jedzenia", przyszła Klementyna i dała kiełbaskę. Byłem wniebowzięty. Od razu poszedłem skonsumować to pyszniutkie mięsko.
Po jedzeniu postanowiłem znaleźć Panienkę. Jak zwykle nie musiałem długo szukać, poszedłem za głosem muzyki. Wskoczyłem Pani na kolana i zacząłem się przyglądać. Nie miałem pojęcia co powstanie.
- Robię pamiątkową księgę z okazji pewnej rocznicy, a w wyzwaniu kwiatowym króluje tulipan, więc postanowiłam przyozdobić ją tym właśnie kwiatem. Jak myślisz kocie? Nada się na wyzwanie?
- Nie gadaj tyle tylko rób - burknąłem i poszedłem spać.
Obudziłem się gdy Panienka zdejmowała mnie z kolan i kładła na fotel. Po czym wyszła na podwórko. Oczywiście poszedłem za nią. Zza kamienia uważnie przyglądałem się procesowi. Panienka wyjęła złoty spray i zaczęła malować księgę. Gdy Klementynka zostawiła twór do wyschnięcia, postanowiłem zbadać go bliżej, podszedłem, obejrzałem i powąchałem. Mój nos stał się złoty. W obawie przed kąpielą szybko uciekłem i nie pokazywałem się Panience na oczy przez kilkanaście godzin, aż mój nos nie wrócił do normy.