Kolczyki

Ciężkie jest życie kota. Dzisiaj aż pół godziny musiałem czekać aż ktoś wygłaszcze moje futerko. Po chwili relaksu udałem się w stronę Klementynki, która robiła kolczyki. Niestety nie dała pobawić się koralikami, ponieważ były troszeczkę cenniejsze niż kawałek zwykłego plastiku.
Zająłem najlepsze miejsce, jakie było dostępne w pokoju. Oczywiście rozłożyłem swoje ciałko na kolanach Panienki, z uwagą obserwowałem proces twórczy i ledwo powstrzymywałem się przed upolowaniem żółtej kuleczki.